Πατρική δικαιοσύνη

Αἰλιανός, Ποικίλη Ἱστορία 1.34 (διασκευή)

Αρχαίο Κείμενο
Μετάφραση
Ἀνὴρ γένει Μάρδος παῖδας εἶχεν ἑπτά.
Ένας άντρας, Μάρδος στην καταγωγή, είχε επτά παιδιά.
Τούτων ὁ νεώτατος κακὰ πολλὰ τοὺς ἄλλους εἰργάζετο.
Από αυτούς ο πιο νέος προκαλούσε πολλά κακά στους άλλους.
Καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐπειρᾶτο αὐτὸν ὁ πατὴρ
Και αρχικά ο πατέρας του προσπαθούσε
ῥυθμίζειν λόγῳ.
να τον συνετίσει με τα λόγια.
ἐπεὶ δὲ οὒκ ἐπείθετο, πρὸς τοὺς δικαστὰς ἤγαγε
επειδή όμως δεν πειθόταν, τον οδήγησε μπροστά στους δικαστές
καὶ ὅσα αὐτῷ ἐτετόλμητο ἀκριβῶς κατηγόρησε,
και τον κατηγόρησε για όσα αυτός είχε αποτολμήσει,
καὶ ᾔτει παρὰ τῶν δικαστῶν ἀποκτεῖναι τὸν νεανίσκον.
και ζητούσε από τους δικαστές να εκτελέσουν το νέο.
Οἱ δὲ ἐξεπλάγησαν
Αυτοί έμειναν έκπληκτοι
καὶ ἀμφοτέρους ἐπὶ τὸν βασιλέα Ἀρταξέρξην ἤγαγον.
και οδήγησαν και τους δυο στο βασιλιά Αρταξέρξη.
Τὰ αὐτὰ δὲ λέγοντος τοῦ Μάρδου, βασιλεὺς ἔφη:
Κι ενώ ο Μάρδος έλεγε τα ίδια, ο βασιλιάς είπε:
"Εἶτα τολμήσεις τὸν υἱὸν ἀποθνῄσκοντα ὑπομεῖναι;"
"Αλήθεια, θα έχεις το θάρρος να αντέξεις να πεθαίνει ο γιος σου;"
Ὁ δὲ ἔφη «πάντων μάλιστα,
Κι αυτός είπε «βεβαιότατα,
ἐπεὶ καὶ ὅταν τῶν φυομένων θριδακινῶν τάς ἐκφύσεις τὰς πικρὰς ἀφαιρῶ,
γιατί και όταν αφαιρώ τις πικρές παραφυάδες που φυτρώνουν στα μαρούλια,
οὐδὲν ἡ μήτηρ αὐτῶν λυπεῖται,
η μητέρα τους καθόλου δε λυπάται,
ἀλλὰ θάλλει μᾶλλον καὶ γλυκίων γίνεται».
αλλά ανθίζει περισσότερο και γίνεται γλυκύτερη».
Ταῦτα ἀκούσας Ἀρταξέρξης ἐπῄνεσε μὲν τὸν ἄνδρα
Αφού άκουσε αυτά ο Αρταξέρξης, επαίνεσε τον άντρα
καὶ τῶν βασιλικῶν δικαστῶν ἐποίησεν ἕνα,
και τον έκανε ένα από τους βασιλικούς δικαστές,
εἰπὼν ὅτι ὁ περὶ τῶν ἰδίων παίδων
λέγοντας ότι αυτός που για τα παιδιά του
οὕτω δικαίως ἀποφαινόμενος
διατυπώνει τόσο δίκαιες κρίσεις
πάντως καὶ ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ἀκριβής ἔσται δικαστὴς καὶ ἀδέκαστος,
οπωσδήποτε και στις ξένες υποθέσεις θα είναι δίκαιος δικαστής και αδέκαστος,
ἀφῆκε δὲ καὶ τὸν νεανίαν τῆς τιμωρίας,
και απάλλαξε από την τιμωρία το νέο,
ἀπειλῶν αὐτῷ θανάτου,
απειλώντας τον με θάνατο,
ἐὰν ἀδικῶν φωραθῇ ἕτερα.
εάν αποδειχθεί ότι διαπράττει άλλες αδικίες.

Απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου (σελ. 10)

1. Σε ποιες διαδοχικές ενέργειες προχώρησε ο πατέρας προκειμένου να λογικέψει τον ατίθασο γιο του; 

Σύμφωνα με το κείμενο του Αιλιανού, ένας άνδρας, ο Μάνδρος, είχε εφτά παιδιά. Από αυτά το πιο νέο ήταν ατίθασο και δημιουργούσε πολλά προβλήματα. Στην αρχή ο πατέρας του προσπαθούσε να το συνετίσει με τα λόγια. Επειδή όμως με τα λόγια δεν μπορούσε να του αλλάξει συμπεριφορά, τον οδήγησε στο δικαστήριο ώστε να αποφανθούν οι δικαστές για τις πράξεις που είχε κάνει. Μάλιστα τον κατηγόρησε γι’ αυτές και ζήτησε από τους δικαστές να τον καταδικάσουν σε θάνατο.

​2. Ποια ήταν η αντίδραση του βασιλιά όταν άκουσε ότι ο πατέρας ζητούσε τη θανάτωση του γιου του; Τι του απάντησε ο πατέρας; 

Όταν ο βασιλιάς Αρταξέρξης είδε τον πατέρα να ζητά να εκτελεστεί το ίδιο το παιδί του για τις πράξεις που είχε κάνει, τον ρώτησε αν θα είχε το θάρρος να αντέξει τον θάνατο του γιού του. Ο Μάρδος τότε απάντησε ότι και βέβαια θα μπορούσε, γιατί και όταν αφαιρεί τις πικρές παραφυάδες που φυτρώνουν στα μαρούλια, η μητέρα τους καθόλου δε λυπάται, αλλά ανθίζει περισσότερο και γίνεται γλυκύτερη. Με αυτόν τον τρόπο εννοούσε ότι η απονομή της δικαιοσύνης δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα.   

3. Πώς ανταμείφθηκε ο πατέρας για την αμεροληψία του απέναντι στο παιδί του; 

Αφού ο Αρταξέρξης άκουσε τα λόγια του Μάρδου κατάλαβε ότι ο άνθρωπος αυτός υπηρετούσε πάνω απ’ όλα, ακόμη και από τα ίδια του τα παιδιά, τη δικαιοσύνη. Γι’ αυτό τον επαίνεσε για τη συμπεριφορά του και τον έκανε ένα από τους βασιλικούς δικαστές. Λέγοντας ότι αυτός που για τα παιδιά του διατυπώνει τόσο δίκαιες κρίσεις οπωσδήποτε και στις ξένες υποθέσεις θα είναι δίκαιος δικαστής και αδέκαστος, και απάλλαξε από την τιμωρία το νέο, απειλώντας τον με θάνατο, εάν αποδειχθεί ότι διαπράττει άλλες αδικίες.

4. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο στόχος του πατέρα όταν προτείνει να καταδικαστεί σε θάνατο το παιδί του; Πώς κρίνετε την αυστηρότητά του και ποια συμπεράσματα μπορείτε να βγάλετε για την περσική αντίληψη περί σωφρονισμού και πειθαρχίας; 

Ο στόχος του Μάρδου όταν πρότεινε την εκτέλεση του παιδιού του ήταν να προφυλάξει την υπόλοιπη κοινωνία από έναν άνθρωπο ο οποίος προφανώς την έβλαπτε. Φυσικά το ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο ίδιος του ο γιός κάνει την πράξη του πατέρα να φαίνεται σκληρή στα δικά μας τα μάτια. Ωστόσο η Περσική δικαιοσύνη ήταν ιδιαίτερα αυστηρή και τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν κατακρίνονταν ως υπερβολικά ψυχρές αλλά, όπως είδαμε στο κείμενο, επαινούνταν ως εξαιρετικά ακέραιες. 

Απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου (σελ. 11)

1. Να σχηματίσετε: α) παράγωγα επίθετα της α.ε. από τα ρήματα, β) ρηματικά επίθετα από τα ρήματα.
α)
  • λάμπω → λαμπερός
  • φαίνω → φανερός
  • ὠφελέω - ὠφελῶ  → ωφέλιμος
  • σιωπάω - σιωπῶ → σιωπηλός
β)
  • ​λέγω → λεκτός/λεκτέος
  • ἅπτω → ἁπτός/ἁπτέος
  • ἐπαινέω - ἐπαινῶ - → ἐπαινετός/ἐπαινετέος
  • μένω → μενετός/μενετέος
  • ποιέω - ποιῶ → ποιητός/ποιητέος
​2. Να σχηματίσετε παράγωγα επίθετα της α.ε. από τα παρακάτω ουσιαστικά και να δηλώσετε τι σημαίνουν (πλησμονή κτλ.).
  • ἀνάγκη → ἀναγκαῖος, -α, -ον (αυτός που έχει σχέση με την πρωτότυπη λέξη)
  • πορφύρα → πορφυροῦς, -εία, -οῦν (χρώμα)
  • ὥρα → ὡραῖος, -α, -ον (αυτός που έχει σχέση με την πρωτότυπη λέξη)
  • πένθος → πένθιμος, -ος, -ον (ο κατάλληλος για εκείνο που δηλώνει η πρωτότυπη λέξη)
  • ἀνήρ → ἀνδρεῖος, -α, -ον (αυτός που έχει σχέση με την πρωτότυπη λέξη) 
  • μήτηρ → μητρῷος, -α, -ον (αυτός που ανήκει σε αυτόν που αναφέρεται η πρωτότυπη λέξη) 
  • βασιλεὺς → βασιλικός, -η, -ον (αυτός που ανήκει σε αυτόν που αναφέρεται η πρωτότυπη λέξη) 
  • τόλμη → τολμηρὸς, -η, -ον (πλησμονή)
​3. Να σχηματίσετε παράγωγα ρήματα της α.ε. από τα ονόματα.
  • βασιλεύς → βασιλεύω
  • παῖς → παιδεύω
  • σκιά → σκιάζω
  • νίκη → νικάω, -ῶ
  • ὀξύς → ὀξύνω
  • τόλμη → τολμάω, -ῶ
  • πικρός → πικραίνω
  • ῥυθμός → ῥυθμίζω
  • ἀκριβὴς → ἀκριβόω, -ῶ
  • λύπη → λυπέω, -ῶ
​4. Να κατατάξετε τα επιρρήματα σε κατηγορίες (τοπικά, τροπικά, ποσοτικά, χρονικά), με βάση τις παραγωγικές καταλήξεις τους.
  • ἄνωθεν → τοπικό
  • ἑλληνιστί → τροπικό
  • κακῶς → τροπικό
  • ἀριστίνδην → τροπικό
  • Μεγαράδε → τοπικό
  • ἀναφανδὸν → τροπικό
  • ἀκριβῶς → ​τροπικό
5. Να γράψετε τι δηλώνουν τα ουσιαστικά (κατάσταση, ενέργεια, πρόσωπο που ενεργεί, αποτέλεσμα ενέργειας, εθνικότητα, τόπο, υποκορισμό κτλ.).
  • δενδρύλλιον → υποκοριστικό
  • νεανίσκος → υποκοριστικό
  • διδασκαλεῖον → τοπικό
  • Κορίνθιος → εθνικό
  • ἁλιεύς → πρόσωπο που ενεργεί
  • βασιλεία → ενέργεια
  • μάντευμα → αποτέλεσμα ενέργειας
  • τελετή → ενέργεια
  • θυσία → ενέργεια
  • ἱερωσύνη → ιδιότητα
6. Να γράψετε στη στήλη Β΄ τα ρήματα της α.ε. από τα οποία παράγονται οι λέξεις της στήλης Α΄ και στη στήλη Γ΄ τι δηλώνουν οι λέξεις αυτές.
  • πομπός → πέμπω - πρόσωπο που ενεργεί
  • θάνατος → θνῄσκω - κατάσταση
  • ἀγωγός → ἄγω - πρόσωπο που ενεργεί
  • μονή → μένω - κατάσταση, ενέργεια
  • δικαίωμα → δικαιόω, -ῶ - εποτέλεσμα ενέργειας
  • δίωξις → διώκω - ενέργεια
  • ​σχέσις → ἔχω - κατάσταση
7. Να γράψετε από δύο παράγωγες λέξεις της α.ε. για καθένα από τα ρήματα που σας δίνονται και να τις κατηγοριοποιήσετε ανάλογα με τη σημασία τους (πρόσωπο που ενεργεί, κατάσταση, τόπος, μέσο κτλ.).
  • κρίνω → κριτής (πρόσωπο που ενεργεί) - κρτήριον (όργανο ή μέσο)
  • δικάζω → δικαστὴς (πρόσωπο που ενεργεί) - δικαστήριον (τόπος) - δικαιοσύνη (ιδιότητα)
  • λύω → λυτήριος (εκείνος που έχει κλίση σε αυτό που δηλώνει το ρήμα) - λύτρον (όργανο ή μέσο)
  • γράφω → γραφεύς (πρόσωπο που ενεργεί) - γραμμὴ (αποτέλεσμα ενέργειας)
  • φύω → φύσις (ενέργεια, κατάσταση) - φυτὸν (αποτέλεσμα ενέργειας)
  • λέγω → λέξις (αποτέλεσμα ενέργειας) - λέκτωρ (πρόσωπο που ενεργεί)

Απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου (σελ. 12-13)

1. Να τονίσετε τις λέξεις και να δικαιολογήσετε τον τόνο που επιλέξατε.
  • νησος → νῆσος (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το η, που είναι μακρό, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • ανθρωπος → ἄνθρωπος (γιατί η προπαραλήγουσα όταν τονίζεται παίρνει πάντα οξεία)
  • σπευδε → σπεῦδε (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το ευ, που είναι μακρό, όπως και όλοι οι δίφθογγοι, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • τελος → τέλος (γιατί όταν τονίζεται βραχύχρονη συλλαβή παίρνει πάντοτε οξεία)
  • δυναμις → δύναμις (γιατί η προπαραλήγουσα όταν τονίζεται παίρνει πάντα οξεία)
  • παιδες → παῖδες (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το αι που είναι μακρό, όπως και όλοι οι δίφθογγοι, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • πλουτος → πλοῦτος (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το ου που είναι μακρό, όπως και όλοι οι δίφθογγοι, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • μηκος → μῆκος  (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το η, που είναι μακρό, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • οινος → οἶνος (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το οι που είναι μακρό, όπως και όλοι οι δίφθογγοι, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • ταυρος → ταῦρος (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το αυ που είναι μακρό, όπως και όλοι οι δίφθογγοι, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • γενναιος → γενναῖος (γιατί τονίζεται στην παραλήγουσα το αι που είναι μακρό, όπως και όλοι οι δίφθογγοι, και η λήγουσα έχει βραχύ)
  • θεος → θεὸς (γιατί όταν τονίζεται βραχύχρονη συλλαβή παίρνει πάντοτε οξεία)
  • μεγας → μέγας (γιατί όταν τονίζεται βραχύχρονη συλλαβή παίρνει πάντοτε οξεία)
2. Να μεταφέρετε τα ρήματα στον τύπο της οριστικής που ζητείται στην παρένθεση:
  • εἰργάζετο (ενεστ., β΄ πρόσ. ενικού) → ἐργάζει
  • ἐπείθετο (ενεστ., γ΄ πρόσ. πληθ.) → πείθονται
  • ῥυθμίζειν (παρατ., β΄ πρόσ. πληθ.) → ἐρρυθμίζετε
  • θάλλει (παρατ., α΄ πρόσ. πληθ.) → ἐθάλλομεν
  • ἔσται (παρατ., α΄ πρόσ. ενικού) → ἦ και ἦν
3. Να μεταφέρετε τα ουσιαστικά στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού.
  • τῷ λόγῳ → τοῖς λόγοις
  • ὁ δικαστής → οἱ δικασταὶ 
  • τῶν δικαστῶν → τοῦ δικαστοῦ
  • τὸν νεανίαν → τοὺς νεανίας 
  • τὸν νεανίσκον → τοὺς νεανίσκους
  • τοῦ θανάτου → τῶν θανάτων
  • τὸν βασιλέα → τοὺς βασιλέας
  • ὁ βασιλεύς → οἱ βασιλεῖς
  • τὰς ἐκφύσεις → τὴν ἔκφυσιν
  • τῶν θριδακινῶν → τῆς θριδακίνης
4. Να κλίνετε και στους δύο αριθμούς τις φράσεις: τὰς πικρὰς ἐκφύσεις, ὁ ἀδέκαστος δικαστής.
ἡ πικρὰ ἔκφυσις
τῆς πικρᾶς ἐκφὐσεως
τῇ πικρᾷ ἐκφύσει
τὴν πικρὰν ἔκφυσιν
ὦ πικρὰ ἔκφυσι
-----------------------------------
αἱ πικραὶ ἐκφύσεις
τῶν πικρῶν ἐκφύσεων
ταῖς πικραῖς ἐκφύσεσι
τὰς πικρὰς ἐκφύσεις
ὦ πικρὰς ἐκφύσεις
ὁ ἀδέκαστος δικαστής
τοῦ ἀδεκάστου δικαστοῦ
τῷ ἀδεκάστῳ δικαστῇ
τὸν ἀδέκαστον δικαστὴν
ὦ ἀδέκαστε δικαστὰ
------------------------------------
οἱ ἀδέκαστοι δικασταὶ
τῶν ἀδεκάστων δικαστῶν
τοῖς ἀδεκάστοις δικασταῖς 
τοὺς ἀδεκάστους διακαστὰς
ὦ ἀδέκαστοι δικασταὶ
5. Να βρείτε τα υποκείμενα και τα αντικείμενα των ρημάτων των παρακάτω φράσεων της Ενότητας:
  • Ἀνὴρ (Υ) γένει Μάρδος παῖδας (Α) εἶχεν ἑπτά.
  • Οἱ δὲ (Υ) ἐξεπλάγησαν καὶ ἀμφοτέρους (Α) ἐπὶ τὸν βασιλέα Ἀρταξέρξην ἤγαγον.
  • Τῶν φυομένων θριδακινῶν τὰς ἐκφύσεις (Α) τὰς πικρὰς ἀφαιρῶ. (ενν. Υποκείμενο: ἐγὼ)
  • Ταῦτα ἀκούσας Ἀρταξέρξης (Υ) ἐπῄνεσε τὸν ἄνδρα (Α). 
6. Να εντοπίσετε τα αντικείμενα και τα κατηγορούμενα στις παρακάτω φράσεις του κειμένου της Ενότητας:
  • Ὁ περὶ τῶν ἰδίων παίδων οὕτω δικαίως ἀποφαινόμενος (Υ) πάντως καὶ ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ἀκριβὴς ἔσται δικαστὴς (Κ) καὶ ἀδέκαστος.
  • Ταῦτα ἀκούσας Ἀρταξέρξης (Υ) ἐποίησεν τὸν ἄνδρα τῶν βασιλικῶν δικαστῶν ἕνα (Κατηγορούμενο του αντικειμένου τὸν ἄνδρα).
7. Να συμπληρώσετε τις προτάσεις με τον κατάλληλο τύπο του ενεστώτα και του μέλλοντα οριστικής των ρημάτων που δίνονται στην παρένθεση:
  • Οἱ διδάσκαλοι τοὺς νέους παιδεύουσιν / παιδεύσουσιν (παιδεύω).
  • Οἱ Ἀθηναῖοι παρατάσσονται / παρατάξονται (παρατάσσομαι) ἐπὶ τῷ λιμένι ἐν μετώπῳ ὡς εἰς ναυμαχίαν (= σαν να επρόκειτο για ναυμαχία).
  • Οἱ πολέμιοι λύουσι / λύσουσι (λύω) τὰς σπονδάς.
  • Οἱ χρησμολόγοι τὴν τῶν θεῶν βουλὴν προλέγουσι / προλέξουσι (προλέγω).
  • Ὑμεῖς τοὺς θεοὺς θεραπεύετε / θεραπεύσετε (θεραπεύω).
  • Ἡμεῖς τὰς τῶν οἰωνῶν πτήσεις ἑρμηνεύομεν / ἑρμηνεύσομεν (ἑρμηνεύω).
  • Ὑμεῖς πορεύεσθε / πορεύσεσθε (πορεύομαι) ὅπου τὸ στράτευμα μέλλει σῖτον ἕξειν.
8. Να συμπληρώσετε τις προτάσεις με τον κατάλληλο τύπο του αορίστου και του παρακειμένου οριστικής των ρημάτων που δίνονται στην παρένθεση:
  • Οἱ Ἕλληνες τοῖς οἰωνοσκόποις ἐπίστευσαν / πεπιστεύκασιν (πιστεύω).
  • Ἡμεῖς ἐθύσαμε / τεθύκαμεν (θύω) ἱερεῖα ἐπὶ τῶν βωμῶν.
  • Οἱ ἱππεῖς τοὺς πολεμίους ἐδίωξαν / δεδιώχασιν (διώκω).
  • Οἱ σύμμαχοι τοὺς τοξότας ἔξω τοῦ εὐωνύμου κέρατος (= έξω από το αριστερό τμήμα του στρατού) ἔταξαν / τετάχασιν (τάττω).
  • Οἱ στρατηγοὶ τὰ δέοντα ἐκέλευσαν / κεκελεύκασιν (κελεύω).
  • Λακεδαιμόνιοι ἁθροίσαντες τοὺς συμμάχους ἐβουλεύσαντο / βεβούλευνται (βουλεύομαι) περὶ τῶν αἰχμαλώτων.
  • Ἡμεῖς ἐπαυσάμεθα / πεπαύμεθα (παύομαι) τοῦ περιτειχισμοῦ (= την προσπάθεια να χτίσουμε τείχος) καὶ ἡσυχάζομεν.
9. Να συμπληρώσετε τις φράσεις με τους τύπους των λέξεων που ζητούνται στην παρένθεση και να τις μεταφράσετε:
  • Τῆς παιδείας αἱ μὲν ῥίζαι πικραί εἰσὶ (εἰμί, οριστ. ενεστ.) οἱ δὲ καρποὶ γλυκεῖς.→ Οι ρίζες της παιδείας είναι πικρές, αλλά οι καρποί γλυκείς.
  • Ὁ εὐπειθὴς (= υπάκουος) νόμοις (νόμος, δοτ. πληθ.) χρηστὸς πολίτης ἐστὶ (εἰμί, οριστ. ενεστ.).→ Αυτός που υπακούει στους νόμους είναι χρήσιμος πολίτης.
  • Ὁ ἀγαθὸς άγαθῷ (ἀγαθός, δοτ. εν.) μόνῳ φίλος ἐστί.→ Ο αγαθός (άνθρωπος) μόνω με αγαθό (άνθρωπο) είναι φίλος. 
  • Λύσανδρος κακονούστατος ἦν πόλει (πόλις, δοτ. εν.).→ Ο Λύσανδρος ήταν κακώς διακείμενος προς την πόλη.
10. Να συμπληρώσετε τα κενά με τον τύπο των λέξεων που ζητείται στην παρένθεση:
  • Γύμναζε σεαυτὸν (= τον εαυτό σου) πόνοις ἑκουσίοις (πόνος ἑκούσιος, δοτ. πληθ.), ὅπως ἂν δύνῃ (= για να μπορείς) καὶ τοὺς ἀκουσίους ὑπομένειν.
  • Θεωροῦμεν (= βλέπουμε) τοὺς λέοντας (ὁ λέων, αιτ. πληθ.) πραότερον διακειμένους πρὸς τοὺς θεραπεύοντας (= να είναι πιο ήμερα με αυτούς που τα φροντίζουν) ἢ τῶν ἀνθρώπων ἐνίους πρὸς τοὺς εὖ ποιοῦντας (= απ’ ό,τι μερικοί άνθρωποι με τους ευεργέτες τους).
  • Τὰ ἀγαθὰ (τὸ ἀγαθόν, ονομ. πληθ.) κόποις (κόπος, δοτ. πληθ.) κτῶνται.
  • τῆς γλώσσης (ἡ γλῶσσα, γεν. εν.) κράτει (= να συγκρατείς), καὶ μάλιστα ἐν συμποσίῳ (συμπόσιον, δοτ. εν.).
  • Φύσιν πονηρὰν (φύσις πονηρά, αιτ. εν.) μεταβαλεῖν οὐ ῥᾴδιον.
  • Δόξα καὶ πλοῦτος ἄνευ συνέσεως (σύνεσις, γεν. εν.) οὐκ ἀσφαλῆ κτήματα.
  • Τὴν φιλαργυρίαν (ἡ φιλαργυρία, αιτ. εν.) εἶπεν μητρόπολιν (μητρόπολις, αιτ. εν.) πάντων τῶν κακῶν (τὸ κακόν, γεν. πληθ.).